مجازی سازی و رایانش ابری چه تفاوتی دارند؟

این مقاله می‌تواند برای صاحبان کسب و کار، افراد متخصص و هرکسی که به دنبال درک تفاوت بین رایانش ابری و مجازی‌ سازی است، بسیار مناسب باشد. 

رایانش ابری با فراهم کردن منابع محاسباتی، ذخیره‌سازی، و خدمات مختلف از طریق اینترنت، به سازمان‌ها این امکان را می‌دهد که بدون نیاز به سرمایه‌گذاری بزرگ در زیرساخت‌های فیزیکی، از خدماتی نظیر محاسبات، ذخیره‌سازی، پایگاه داده، شبکه، و دیگر خدمات ابری بهره‌مند شوند. این مدل به شرکت‌ها این امکان را می‌دهد که به سرعت به نیازهای تغییرات در حجم کار، پروژه‌ها، و فرآیندها پاسخ دهند، همچنین از ایجاد و نگهداری زیرساخت‌های فنی معمولی مستقل باشند.

رایانش ابری به کاربران این امکان را می‌دهد که به‌راحتی از هر نقطه جهان، تنها با اتصال به اینترنت، به منابع مورد نیاز خود دسترسی پیدا کنند. این ویژگی مهم برای افراد و سازمان‌ها که به انعطاف‌پذیری و دسترسی سریع به منابع محاسباتی نیاز دارند، بسیار ارزشمند است. 

نقش مجازی سازی در رایانش ابری

مجازی‌سازی نقش اساسی در امکانات رایانش ابری ایفا می‌کند. مجازی‌سازی به معنای ایجاد نسخه‌های مجازی از سخت‌افزار (مانند سرورها و دستگاه‌ها)، سیستم‌عامل‌ها، یا برنامه‌ها است. این نسخه‌های مجازی به نام “ماشین‌های مجازی” یا “ماشین‌های مجازی مهمان” شناخته می‌شوند و از منابع سخت‌افزاری فیزیکی جداگانه استفاده می‌کنند.

مجازی‌سازی یکی از اصلی‌ترین تکنولوژی‌های پشتیبانی رایانش ابری است. در مجازی‌سازی، سخت‌افزار فیزیکی به صورت مجازی (افتراقی) به چندین ماشین مجازی تقسیم می‌شود. این ماشین‌های مجازی هر کدام به عنوان یک سیستم مستقل، با سیستم‌عامل و برنامه‌های کاربردی خود عمل می‌کنند.

مجازی‌سازی در رایانش ابری ممکن است از نوع سخت‌افزار، سیستم‌عامل، سرور یا حافظه باشد. کاربرد و نقش مجازی‌سازی در رایانش ابری بسته به نوع Virtualization متفاوت است.

نرم‌افزار hypervisor، مجازی‌سازی سخت‌افزار، کنترل و نظارت بر منابع سخت‌افزاری را تسهیل کرده و سرورهای واقعی را با توجه به تقاضای کلاینت‌ها به چندین سرور مجازی تقسیم می‌کند. مجازی‌سازی سیستم‌عامل معمولاً برای تست اپلیکیشن‌ها روی پلتفرم‌های مختلف کاربرد دارد. از مجازی‌سازی حافظه نیز برای تهیه بکاپ یا نسخه پشتیبان داده ها و ریکاوری اطلاعات و سیستم استفاده می‌شود.

تفاوت مجازی‌سازی و رایانش ابری

مجازی سازی یک ابزار مهم و اصلی برای رایانش ابری است. به طور خلاصه تر، مجازی‌سازی نرم‌افزاری است که سخت‌افزار را مدیریت می‌کند و رایانش ابری سرویسی است که از این مدیریت ناشی می‌شود. بنابراین بدون مجازی‌سازی عملا رایانش ابری کارایی ندارد. عمده سردرگمی ایجاد شده در مورد این دو اصطلاح به این دلیل است که مجازی‌سازی و رایانش ابری، برای ارائه خدمات مختلف با یکدیگر کار می‌کنند.

• مجازی‌سازی نرم‌افزاری است که یک سخت‌افزار را به چندین سرور مجازی تبدیل می‌کند اما رایانش ابری ترکیبی از چندین سخت‌افزار است.
• در مجازی‌سازی، کلاینت‌ها از سخت‌افزار و تجهیزات اختصاصی استفاده می‌کنند. در حالی که در رایانش ابری، با استفاده از چندین دستگاه سخت‌افزاری، یک محیط ورود به سیستم برای کلاینت ایجاد می‌شود. در واقع منابع محاسباتی اشتراک‌یافته مانند نرم‌افزار و سخت‌افزار، یک فضای ابری را در اختیار قرار می‌دهند.
• رایانش ابری روی زیرساخت به عنوان سرویس یا IaaS کار می‌کند، اما Virtualization بر اساس SaaS یا نرم‌افزار به‌ عنوان سرویس است.
• کلود کامپیوتینگ امکاناتی مانند پرداخت در حین حرکت، سلف‌سرویس و … را فراهم می‌کند، اما دسترسی به یک محیط مجازی، مجوز بهره‌گیری از چنین ویژگی‌هایی را نمی‌دهد.
• رایانش ابری برای فروش سرویس یا نرم‌افزار به کاربران خارجی بسیار عالی است. در حالی‌ که مجازی‌سازی برای راه‌اندازی دیتاسنتر در شبکه/زیرساخت سازمان بهترین گزینه خواهد بود.
• ظرفیت ذخیره‌سازی در شبکه ابری نامحدود است، اما در مجازی‌سازی به ظرفیت فیزیکی سرور بستگی دارد.
• خرابی یک ماشین بر زیرساخت ابری تأثیر نمی‌گذارد. به‌ عبارت‌ دیگر، خرابی تنها یکی از منابع سخت‌افزاری باعث از کار افتادن کل زیرساخت نمی‌شود. این در حالی است که در مجازی‌سازی، اگر سخت‌افزار/ماشین فیزیکی دچار آسیب‌دیدگی شود، می‌تواند صدها دستگاه مجازی را تحت تاثیر قرار دهد.

با این حال که محاسبات ابری و مجازی سازی هرکدام مزایا و ویژگی‌های مخصوص خود را دارند، اما با یکدیگر رقیب نیستند. رایانش ابری را می‌توان به عنوان عامل مکمل مجازی‌سازی در نظر گرفت و افراد و سازمان‌هایی  که به مجازی‌سازی سخت‌افزارهای خود می‌پردازند، ممکن است در گذر زمان و برای افزایش سطح ارائه خدمات، چابکی و مقیاس‌پذیری به سمت راهکارهای ابری حرکت کنند.